Subtelność, a zarazem złożoność zjawiska lobbyingu jest jego cechą immanentną. Z jednej strony lobbying jest specyficzną i najtrudniejszą formą public relations, z drugiej zaś każdy obywatel głosujący w dniu wyborów na określonego polityka bądź formację polityczną - uprawia lobbying. Jest to więc termin na tyle pojemny, iż określa w zasadzie wszelkie relacje pomiędzy "władzą" a "obywatelami" (w tym zwłaszcza zorganizowanymi w tzw. grupy nacisku), wynikające ze świadomych działań adresowanych do "władzy".

W pragmatycznych krajach anglosaskich "lobbying" określa się także mianem "dyplomacji kuluarowej". Ale i ta definicja nie oddaje w pełni istoty zagadnienia. Le Grelle Bernard w "Profession lobbyman" (Hachette 1987) stwierdza, iż w dzisiejszej Europie lobbying polega "na stwarzaniu sytuacji lub wpływaniu na nią w celu spowodowania, poprzez wywieranie wpływu na władze państwowe, jej ewolucji lub likwidacji, niezależnie od tego czy chodzi tu o ustawę czy jedynie o rozporządzenie w fazie projektu, o działanie zbiorowe czy o dokumentację dotyczącą gospodarki, finansów lub przemysłu." Jurgen Koch z GIW Europe podkreśla, iż lobbystą jest "każdy, kto w imieniu strony trzeciej nawiązuje kontakt z politykami lub instytucjami publicznymi w celu obrony interesów strony zlecającej (klienta) lub w celu uzyskania odpowiednich dla tej strony informacji".

Czytaj cały artykuł o lobbyingu