BILECIKI DO KONTROLI

   

W tym samym przedziale co ja jechała sympatyczna pani z synem. Chłopak,

na oko 13-14 lat, jak za chwilę miałam się dowiedzieć, zapomniał z domu

legitymacji. Do przedziału zajrzał konduktor. I wtedy się zaczęło.

   

Owszem, urzędnik miał rację nie uznając karty bibliotecznej ze zdjęciem

jako dokumentu uprawniającego do zniżki. Może nie do końca fachowo to

wytłumaczył, ale za to jakie ciekawe rzeczy powiedział nam „przy

okazji”. Spytany o te pół godziny oczekiwania na dworcu z niegasnącym

uśmiechem odparł, że świetnie zdaje sobie z tego sprawę, bo pociąg miał

planowe opóźnienie. Że co? Tak, z góry zaplanowane opóźnienie

wynikające z zupełnie nieważnych dla nas przyczyn. Moja mina chyba

nieco sprowadziła go na ziemię, bo już służbowym tonem na odchodne

rzucił, że sprawą chłopca bez legitymacji zajmie się pani rewizor. A

któż to taki?

UMIESZ LICZYĆ? LICZ NA SIEBIE

   

Pani rewizor okazała się przemiłą osobą. Z jeszcze szerszym uśmiechem

tłumaczyła nam zawiłości ustaw, których chyba sama też do końca nie

rozumiała. Wreszcie, gdy byliśmy już dostatecznie uświadomieni w

zakresie zniżek 33 i 37 procentowych, swojemu towarzyszowi – również

rewizorowi – zleciła obliczenie należnej kwoty będącej wyrównaniem

czegoś, co nie całkiem pamiętam, jak było nazwane. Niemniej jednak

okazało się dużo bardziej skomplikowane. Obliczenie 4% kwoty około 20

złotych zajęło Panu rewizorowi jakieś piętnaście minut. A co ciekawsze,

wymagało od niego kilku spacerów z jednego końca wagonu na drugi.

Czwarta czy piąta przechadzka wreszcie coś dała bo, zadowolony z

siebie, zawitał do przedziału i wręczył zatroskanej matce rachunek na

astronomiczną kwotę 1 złoty 40 groszy. Nie omieszkał jednak dodać do

niej niewielkiego dodatku za fatygę, który czterokrotnie przewyższył

rzeczywistą należność. Skomplikowane wyliczenia zajęły panu masę czasu,

a ja miałam tylko ochotę wręczyć mu kalkulator. Taki mały prezent od

narodu, żeby ułatwić konduktorom ich ciężką i mozolną pracę.