Nim zacznę rozwijać temat, chciałabym na samym początku napisać, że nie mam tu na celu propagowania homoseksualizmu, ani atakowania kogoś lub czegoś. Zaznaczę również, iż jestem w związku z mężczyzną.


Spójrzmy na "problem", jakim jest orientacja seksualna. Chociaż może najpierw powinnam zacząć od tego, dla kogo jest to problem? Tak często atakowani przez MW i LPR homoseksualiści może nie są chorzy, tylko kierują się poglądami płci? Niech każdy z nas zastanowi się, co dla niego jest w życiu ważne. Wychodzi nam prosty wynik - meżczyzna nastawiony jest w życiu bardziej na przygody i doznania cielesne, kobieta zaś na czułość, ciepło i oddanie. Wniosek nasuwa mi się sam. Jak można łączyć tak odmienne poglądy, jak można łączyć osoby, dla których co innego jest priorytetem? Czyżby jakiś ukryty masochizm?

My, Ci "normalni", cierpimy z powodu zdrad, z powodu tego, że nasz partner inaczej widzi świat i wspólną przyszłość. U nas, "normalnych", nigdy nie będziemy widzieć spójnej i nachodzącej na siebie przyszłości. Wyklucza to nasza "płeć". Oni, "inni", dobierając się według tej samej płci, a co za tym idzie i tych samych priorytetów (które narzuca nam "matka natura") wiedzą, że dla partnera ważne jest to samo. Kobiety z natury czułe będą się opiekowac i pielęgnować swoje uczucia. Mężczyźni często myślący o spaniu z kimś, podczas gdy są z kims w związku, jako o czymś nieważnym, bo to tylko seks, będą mogli sobie przygodnie żyć bez wyrzutów i cierpień. Łącząc te dwie płci otrzymujemy sprzeczności, które są dobre, ale nie dla tradycyjnej długotrwałej miłości. Mężczyźni odbierają świat w większości wzrokowo i muszą mieć piękne, młode panie, co oznacza po kilku latach zmiane patnerki. Łącząc te same płci otrzymujemy coś, co zdaje sie ma sens. Coś, co chyba oszczędza nam cierpienia.

Spróbujmy spojrzeć na homoseksualizm troszkę inaczej, nie jak na chorobę czy nienormalność. Może, a raczej napewno, ten artykuł nie zmieni poglądów zatwardziałych radykałów, ale może skłoni nas do głębszego zastanowienia się i jakichś refleksji.