Biała Gwiazda po porażce z Apoelem Nikozja, w fazie play-off Ligii Mistrzów, przez prawie całą jesień nie była w stanie odzyskać blasku drużyny zdobywającej ostatnie Mistrzostwo Polski. Po zdobyciu zaledwie trzech punktów w czterech pierwszych spotkaniach Ligii Europy nie spodziewałem się tylu emocji nadejściem zimowej przerwy w rozgrywkach. Zasłużone zwycięstwo na zmrożonym, duńskim terenie tchnęło we mnie nutę nadziei na awans z grupy. Nadal jednak równało się to z cudem. Wisła, nie tylko musiała pokonać w Krakowie najsilniejszy zespół grupy K (FC Twente w częściowo rezerwowym składzie), a również liczyć na stratę punktów przez angielskie Fulham z Odense. "Imposible is nothing" - to hasło kampanii reklamowej znanej firmy sportowej musiał wpajać zawodnikom ?tymczasowy? trener Moskal. Wisła wygrała 2:1, a po dramatycznym meczu w Londynie, zakończonym rezultatem 2:2, awansowała do wymarzonej 1/16!! Następuje wielka euforia!! Pierwszy raz od 40 lat mamy dwie drużyny grające na wiosnę w europejskich pucharach!! Co więcej, zaglądając do rankingu UEFA, można dostrzec tendencję zwyżkową jeśli chodzi o osiągnięcia polskich zespołów. Mam jednak nadzieję, że przez długie lata utrzymamy się na podobnym poziomie, a może nawet awansujemy znacznie wyżej. Na koniec chciałbym stwierdzić, że dobrze się stało, iż Wisła nie awansowała do elitarnej Ligii Mistrzów. Dzięki LE zdobyła dla siebie i dla polskiej piłki wiele niezbędnych, w następnych latach, punktów. Gdyby w tym sezonie osiągnęli LM, to wydaje mi się, że skończyliby rozgrywki jak Dinamo Zagrzeb.... Lepiej rozwijać się i ogrywać zespół przez 2-3 lata w LE, by potem mieć odpowiedni materiał do elity, niż rzucać się z, przysłowiową, motyką na Słońce.