Wybór należy do nas. Gdzie chcemy być i kim. Naginać można tylko młode drzewka, duże drzewa stoją niewzruszone i są bardzo odporne, szczególnie na wiedzę(oczywiście w odniesieniu do ludzi). Potem zostaje tylko rozczarowanie, gniew i alienacja. Nawet płakać nie wypada, bo płakać można np. ze wzruszenia, bólu, czy miłości, zaś płacz z głupoty i zaniedbania nie rusza nikogo-wręcz przeciwnie!
Nie mniej istotny od zasad jest cel i wytyczenie szlaku prowadzącego do sukcesu, normalności i zadowolenia z życia. To niesłychanie silna motywacja w walce z przeciwnościami, których z pewnością nie zabraknie. Cel jest dużo bardziej widoczny dla młodych, ambitnych ludzi, którzy od dziecka mają wpojone dążenie do celu, wzór życia, pozytywne przykłady i sukcesy członków rodziny. Duch rywalizacji, uczciwość i pewne trwałe wartości życia, jak szacunek nie tylko do siebie, ale przede wszystkim do ludzi z otoczenia, szkoły, rodziców i nauczycieli. Odwieczna zasada - żyj i pozwól żyć innym, to podstawowy wyróżnik człowieczeństwa. Kto nie pozna wartości pracy, nigdy nie będzie mógł w pełni rozkoszować się tym wszystkim, co nas otacza poza pracą. Konkretny cel w życiu, to właściwy kierunek koncentrujący nasze zmagania i potrzebny wysiłek. To jedynie słuszna metoda oszczędzająca czas i nieuniknione rozczarowania wynikające z chaosu i bylejakości! Po zasadach i celowości przychodzi pora na sens. Sens działania, to niezawodna "przyprawa" wszelkich przedsięwzięć. W sensie jest pewna logika, spójna z pewnymi wartościami moralno-społecznymi.
Człowiek jako istota socjalna, szuka nawet podświadomie obecności drugiego człowieka. Bo sens życia, pracy i społecznego rozwoju jest zaprogramowany w nas samych. Jak miłość i rodzina. Jak ból i śmierć. Radość i łzy. To jest w każdym z nas. Jak od wielu uwarunkowań zależy nasza przyszłość i jak wielu nie rozumie dlaczego życie obeszło się z nimi tak niesprawiedliwie, a jak niewielu zaś zastanawia się ile włożyli wysiłku i co zrobili, aby ich życie wyglądało, tak jak sobie to wymarzyli.
Marzenia nie przekładają się na sukces. To sfera naszej duszy. Zycie, mimo, że czasami posiłkuje się marzeniami, jest twarde i pozbawione skrupułów. To nasza sfera zewnętrzna.

Jednak życie bez marzeń też nie miałoby sensu. Marzenia, to skuteczna platforma rozwoju człowieka. To wspólny sukces ciała i duszy. Życie niekoniecznie musi być głupie i krótkie, może być mądre i długie, ale tylko dla tych, którzy mu w tym pomogą.