Nowoczesny sąd demokratycznego państwa powinien wskazywać społeczeństwu pewne wartościowe wzorce, krytykując przy tym złe wzory. I na tym polega wychowawcza rola takiego sądu. Po to zatrudniamy tysiące prawników i płacimy im coraz większe gaże z naszych podatków.
Gdyński sędzia pożartował sobie, uzasadniając „że część występu krytykująca kościół, podczas którego była niszczona biblia, była skierowana do hermetycznego grona odbiorców i nie było zgody na jej upublicznianie”. Oczywiście, że hipokryzja to nasza druga natura, ale żeby tak wprost i to w sądzie? Jeśli aborcję przeprowadzimy dyskretnie, po sprzedaży kilkunastu biletów na ten zamknięty seans dla hermetycznego grona, z zakazem filmowania i przekazywania informacji, to nagannego czynu nie było? Nie sfilmowano, nie omówiono, zatem TO nie zaistniało? Niektórzy sędziowie uważają nawet, że wypowiedzi zamieszczane na portalu X nie mogą być cytowane i omawiane na portalu Y. Zapewne na studiach nie poświęcano zbyt wiele uwagi etyce i logice, skoro zapadają tego typu skandaliczne wyroki.
Amerykanie powinni zaprosić Nergala z „Behemotem” do popieranej przez Stany bogatej a nowoczesnej Arabii Saudyjskiej. Na podobny koncert, tyle że z darciem przez Darskiego... Koranu. Amerykańska i saudyjska młodzież z pewnością przed tamtejszym sądem wskazywałaby na hermetyczną i osobliwą widownię, która z zachwytem podziwiała sztukę proponowaną przez słowiańskich współbraci, którzy także (jak w Polsce) zeznawaliby z zapałem, że nie chcieli nikogo urazić. Powinni mieć przy sobie wyrok gdyńskiego sądu, który może by ich ocalił, jednak niewykluczone, że Saudzi nawiązaliby w swoim wyroku do terminu „sztuka” i członków zespołu rozczłonkowaliby na co pomniejsze sztuki (czegóż to się nie robi dla sztuki w tym piaszczystym rejonie). Byłaby to artystyczna (choć jednorazowa) instalacja z dyskretnym nagraniem, które zrobiłoby furorę na YouTube. A gdyński sędzia powinien zostać zaproszony na taką rozprawę w charakterze gościa honorowego, czyli z gwarancją do bezpiecznego powrotu na ojczyzny łono, gdzie mógłby kontynuować swoje inteligentne rozważania na temat wolności w przedstawianiu nowoczesnej sztuki i to w ujęciu także pozaeuropejskim.
W ramach sztuki już pewnie powinniśmy akceptować niszczenie i profanowanie flagi, hymnu, chleba oraz innych symboli. W tej sprawie powinien wypowiedzieć się Sąd Najwyższy i Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego (a nawiązanie w nazwie do narodowego dziedzictwa jest tu szczególnie symboliczne i... groteskowe).