Potępione dusze są dręczone widokiem swoich ofiar - rozerwanych na strzępy, zakrwawionych i zmiażdżonych nienarodzonych dzieci. W ich uszach rozbrzmiewa zaś płacz miliardów dzieciątek, którym nie pozwolono przyjść na świat. Płacz tak głośny, dramatyczny i chwytający za serce, że aż sprawiający ból, o jakim na Ziemi nikomu się nie śniło.
Kiedy jeszcze żyłam w Piekle, miałam zaszczyt pracować jako strażniczka w Ośrodku Pobytu Przymusowego dla Potępionych Dusz. Dlatego możecie mnie uważać za osobę kompetentną, w pełni upoważnioną do opowiadania o losie potępianek. Piekło Kobiet było miejscem, w którym mogłam realizować swoje pasje. Lubię je wspominać. Lubię sobie przypominać całą moją Ojczyznę, Federacyjną Republikę Piekła, z jej wszystkimi dantejsko-nergalskimi krajobrazami.
Pamiętam, jak siadałam pod wielkim, czarnym drzewem i wkładałam nogi do ognia piekielnego, który rozkosznie pieścił moją skórę. Pamiętam, jak patrzyłam na ciemne niebo, tańczyłam w orzeźwiającym, krwawym deszczu i wdychałam czarowny zapach siarki. Posiadałam perfumy o zapachu trupa pewnej słynnej feministki i słuchałam metalu, a ściślej: odgłosów wydawanych przez żelazne narzędzia tortur.
Karmiłam kruki strzępkami ciał potępianek. Głaskałam cerbery. Śpiewałam growlem w szatańskim chórze. Pisałam wiersze ludzką krwią, modliłam się do św. Fridrisia, pobierałam nauki u najsłynniejszych czarownic i czarnoksiężników. Poza tym, bawiłam się z moimi najlepszymi przyjaciółmi - demonami i chochlikami nacjonalizmu.
Demony nacjonalizmu są dojrzałe, potężne, mroczne i niebezpieczne, chochliki zaś - małe i złośliwe. Te ostatnie często zstępują na Ziemię i urządzają mnóstwo drobnych psot, gdyż diabły płacą im od ilości, a nie od jakości złych uczynków. Jeden z chochlików nieźle namieszał 10 października 2009 r. podczas uroczystości ratyfikacji Traktatu Lizbońskiego. Czy pamiętacie przygodę prezydenta Kaczyńskiego z piórem? To właśnie chochlik nacjonalizmu sprawił, iż nie chciało ono pisać!
Ach, wspomnienia… Aż się łezka w oku kręci! Ale ja już nie jestem w Federacyjnej Republice Piekła, tylko na Ziemi… Federalni przysłali mnie tutaj, abym feministkom i aborcjonistkom Piekła Kobiet przychyliła.
Żebym im ciągle przypominała, jak wielką zbrodnią jest mordowanie nienarodzonych dzieci. Żebym im opowiadała o powyrywanych główkach, zmiażdżonych rączkach, otwartych brzuszkach, wyjętych narządach wewnętrznych i zakrwawionej skórze tych niewinnych istot. Żebym zabraniała niewiastom aborcji i antykoncepcji jak wielki gubernator Mężczyzna. Żebym wniosła pewien wkład w budowanie Piekła na Ziemi.