Na książkę składają się pełne anegdot wspomnienia popularnego aktora,

spisane przez jego córkę. Niezapomniany Tomek z "Czterech pancernych"

czy sympatyczny kierowca ciężarówki z serialu "Droga" opowiada o sobie,

swoich koleżankach i kolegach po fachu, rolach filmowych, kabaretowych

i ukochanym teatrze, w którym grał także świetne role dramatyczne.

Dzieli się również swoimi zupełnie prywatnymi wspomnieniami z okresu

dzieciństwa, lat wojny.

Ujawnia fakty dotąd nieznane i

niezapisane. Czemu to robi? Być może zmęczyły go już ciągłe telefony

dziennikarzy, którzy chcieliby przeprowadzić z nim wywiad – rzekę albo

napisać o nim ciekawą książkę. A może prawda jest zupełnie inna – w

pewnym momencie stwierdził, że trzeba spisać swoją historię dla

przyszłych pokoleń, dla swojej rodziny i dlatego zgodził się na

propozycję córki?

Uśmiech w „Na Gołasa” przeplata się z

refleksjami na temat naszego życia artystycznego i... życia w ogóle.

Wspomnienia dopełniają fragmenty wywiadów i rozmowy z przyjaciółmi

aktorami, którzy namówieni przez autorkę snują wspaniałą opowieść o

życiu, jaki wiódł Wiesław Gołas. "Na Gołasa" to barwna kronika

kulturalna ostatniego półwiecza życia codziennego i aktorskiego. I myli

się ten, kto sądzi, że większość książki to wspomnienia z planu

"Czterech pancernych...". Tak nie jest, choć może szkoda, że nie

pokuszono się o poświęcenie jednego z rozdziałów tej kwestii.

Całość

uzupełniają zdjęcia z archiwum rodzinnego,z  planów filmowych i ze

sceny teatralnej. Najlepsze jak dla mnie jest to, na którym Gołas gra

Papkina. Choć zazwyczaj aktorzy używają do tej roli peruki on

postanowił ... ułożyć swoja fryzurę w sposób pasujący do roli. Efekt?

niesamowity choć znajdziemy też inne ciekawe zdjęcia, jak choćby słynne

parodiowanie zespołu The Beatles.

Tylu sylwetek znanych ikon

polskiego kina nie znajdziecie chyba nigdzie indziej. Na dodatek tak

uśmiechniętych, pełnych optymizmu i zdradzających tajemnice, których

nigdzie jeszcze nie ujawniali. Cała prawda "na gołasa".