Gdyby rząd zrealizował swoje obietnice, my, internauci, nie

musielibyśmy wychodzić z domu chcąc oddać głos już w wyborach do

Parlamentu Europejskiego. Pomysł naprawdę przewyborny, ale czy w

informatyzacji polskiego życia publicznego nie znajdziemy bardziej

frapujących problemów? Obsługa podatnika przez internet wciąż pozostaje

fikcją, albowiem podpis elektroniczny dla przeciętnego Kowalskiego to

nadal zbyt duży wydatek.

 

Chcąc złożyć wniosek o przyznanie NIP, zmianę

dowodu osobistego czy cokolwiek innego, musimy wziąć oryginalny druk –

nie możemy bez wychodzenia z domu uzupełnić i wydrukować takiego

formularza. Najprawdopodobniej jedynym wygodnym i praktycznym sposobem

na weryfikację byłyby dowody osobiste ze zintegrowanym chipem, jednak

oprócz kwestii bezpieczeństwa pozostają jeszcze ogromne koszty z tym

związane i czas, który jest na to potrzebny. Przypomnę tylko, że

stosunkowo niedawno niektórzy korzystali z  zielonych książeczek,

zamiast plastikowych kart, a PESEL2 jest wciąż w powijakach. Czytając

te wszystkie newsy o płaceniu za bilety telefonem komórkowym,

informatyzacją sądownictwa etc. ma się wrażenie, że niebawem będziemy

drugą Estonią. Na wrażeniu się tylko kończy.

Wróćmy jednak do

sprawy samego oddawania głosów. Po pierwsze – wspomniana już kwestia

bezpieczeństwa. Świadomość większości internautów w tej materii, jest

niestety – co tu dużo mówić – niezbyt zachwycająca. Tysiące osób

korzysta z niepołatanych, pirackich systemów, a o obecności jakiegoś

antywirusa czy dobrego firewalla już nie wspomnę. Często

cyberprzestępcom wystarczy do dokonania włamania naprawdę niewiele, a

raporty dotyczące bezpieczeństwa jeżą włosy na głowie. Pozostaje też

kwestia phishingu i innych sposobów pozyskiwania poufnych danych, na

które wielu raczkujących internautów jest wyjątkowo podatnych. Dobrym

rozwiązaniem wydaje się wysyłanie kodów weryfikacyjnych pocztą, ale to

z kolei znacznie zmniejsza komfort takiego rozwiązania.

Podstawowe

pytanie powinno jednak brzmieć: czy takie wybory wciąż będzie można

nazwać demokratycznymi? Konstytucja mówi o bezpośredniości wszelkich

wyborów, jak jednak sprawdzić czy głos oddany przez internautę był

oddany bezpośrednio? Czy nie znajdą się tysiące pomocnych dzieci i

wnuków, którzy „pomogą” nieobeznanym z cyberprzestrzenią rodzicom i

dziadkom? Co z tajnością głosowania – czy państwo jest w stanie

zapewnić system w którym nie będzie możliwości sprawdzenia na kogo i

przez kogo został oddany głos? Czy jest w stanie zapewnić absolutne

bezpieczeństwo systemu informatycznego? Na te pytania odpowiedzi

powinniśmy udzielić sobie już sami.