Mamy przecież kelwiny, waty i dżule...

Komu nie zdarzyło się zrobić literówki, a nawet przepuścić ją przez sito programu sprawdzającego...

Nie umiemy powiedzieć czy wolontariat w Polsce jest zjawiskiem starym, sięgającym pozytywistycznych założeń pracy organicznej. Tak samo nie wiemy czy związany jest z czynnikami cywilizacyjnymi, kulturowymi czy może z tendencjami globalistycznymi.

Za komuny taki język był zarezerwowany raczej dla dostawców warzyw i owoców (i to krajowych, bo egzotyczne były domeną upaństwowionego handlu zagranicznego, a zatem o języku jednak cokolwiek wyszukanym).

Dłużej i szczęśliwiej żyją Hindusi, czerpiący z Kamasutry, czy Słowianie czerpiący z półlitrówek?

Codziennie jesteśmy informowani o tragicznych wypadkach. A to zasypanie górników w kopalni, a to katastrofa autobusu albo samolotu, a to zadźganie, zastrzelenie, uduszenie.

Tydzień temu sportową Polskę obiegła wiadomość, że nowym ministrem sportu została Elżbieta Jakubiak, dotychczasowa szefowa Gabinetu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w randze sekretarza stanu.

Ilu Polaków nie dowiedziało się o opisanej tragedii tylko dlatego, że koszmar opisano w dziele sportowym? I na ile to wydarzenie może być kasandryczną wizją dalszego (sportowego) ciągu?

Czy należy/można stosować wulgaryzmy w języku, czy raczej powinniśmy się ich wystrzegać?