Mamy 2004 rok. Lotnisko w Sydney. Z samolotu wysiada samotny podróżny. Mężczyzna rozgląda się. Inni pasażerowie serdecznie witają się ze swoimi bliskimi. Do niego nikt nie biegnie, nikt nie cieszy się z jego przyjazdu.

Z mojego dzieciństwa pamiętam niewiele historii. Jest kilka marzeń sennych i bajkowych wspomnień, ale najbardziej zapadło mi w pamięć jak tatuś zabrał mnie do cyrku.

Diabły wysłały mnie na Ziemię, żebym feministkom i aborcjonistkom Piekła Kobiet przychyliła.

Czasami zastanawiam się, czy nie byłoby lepiej, gdyby moi szanowni rodzice wreszcie spełnili tak często głoszone przez siebie hasła o rozwodzie...