Stała tam obejmując wzrokiem krajobraz. Szukała odpowiedzi na własne pytania. Starała się odnaleźć sens w wielkim bezsensie swojego życia. Tyle razy mówił jej „kocham”, tyle razy obiecał „na zawsze” i „nigdy więcej”. A teraz stoi sama. Wiatr delikatnie rozwiewa jej włosy…

Nie każdego filmy Amodovara zachwycają. I nie każdy zainteresuje się tematyką poruszaną w najnowszym dziele hiszpańskiego mistrza. Każdemu jednak polecam ten film, jako przykład ukazania problemów najtrudniejszych w sposób z istniejących najlżejszy, najmniej bolesny i być może najjaskrawszy.