Pamiętasz moment, kiedy Twój znajomy zwracając się do Ciebie, pomylił Twoje imię albo nazwisko lub przeinaczył je podczas wymawiania? Jak się wtedy poczułeś?
Zapoznaj się z głównym elementem ludzkiego egoizmu i sposobem zaspokajania go podczas prowadzenia własnego biznesu.

“Pamiętaj, że własne nazwisko to dla człowieka najsłodsze i najważniejsze spośród wszystkich słów świata.”

Wszyscy ludzie na ziemi są w mniejszym lub większym stopniu egoistami. Rozmawiając, częściej używamy słowa “ja” niż słowa “ty”. Według badań amerykańskich najczęściej wymawianym w USA słowem podczas rozmów telefonicznych było słowo “ja”. Człowiek żyje w swoim prywatnym świecie i nie respektuje kiedy ktokolwiek próbuje w niego ingerować.

W internetowym marketingu bardziej niż w świecie realnym ważne jest jak traktujesz potencjalnego klienta. W każdej branży konkurencja jest tak duża, że zawsze może poszukać w innym miejscu.

Pamiętam, kiedy pierwszy raz odwiedziłem serwis CzasNaE-Biznes. Zaskoczyła mnie prośba o podanie mojego imienia, podałem imię i ku mojemu zaskoczeniu, wszystkie treści na stronie były tak jakby adresowane tylko do mnie. “Kamilu, przedstawiam Ci…”, “Wyobraź sobie Kamilu…” itp. W tym momencie autorowi serwisu udało się nie tylko mnie zaciekawić, ale poczułem się jak ktoś doceniony i ważny dla autora.

Podobna sytuacja miała miejsce, kiedy zaprenumerowałem pewien darmowy kurs. Poproszono mnie o podanie mojego imienia i adresu e-mail, po czym wszystkie maile jakie otrzymywałem pisane były spersonalizowanym tekstem i kierowane właśnie do mnie podobnie jak w poprzednim przypadku.

Zacytuję fragment wspaniałej książki “Jak zdobyć przyjaciół i zjednać sobie ludzi” autorstwa Dale Carnegie:

“Ken Notthingam, pracownik General Motors z Indiany, zwykle jadał lunch w stołówce pracowniczej.  Zauważył, że bufetowa zawsze jest naburmuszona. Robiła przez cały czas kanapki i ja oznaczałem dla niej jeszcze jedną kanapkę. Powiedziałem, co ma mi podać. Zważyła szynkę, dodała jeden liść sałaty i kilka frytek i wręczyła mi talerz. Następnego dnia wszystko było tak samo. Ta sama kobieta i ta sama zachmurzona twarz. Była tylko jedna różnica: zauważyłem plakietkę z jej imieniem.