Emo stanowi swoiste połączenie gothic metalu (mroczny wizerunek, głęboka duchowość) i punku (krytyczne podejście do świata, poczucie braku sensu), a wszystko opakowane w ciuchy rodem z szafy wokalisty Tokyo Hotel. Czyli Tola! A jednak nie. – „Ja nie jestem Emo!” – zaprzecza Tola Szlagowska na swoim blogu. – „Jeżeli już to mój image może być zainspirowany bardziej stylem sin”. Dla zdezorientowanych mała podpowiedź. Na polskich stronach internetowych nic nie znajdziecie na temat stylu sin. Ale modni amerykanie podpowiedzą. To styl „mający wyrazić indywidualizm nowoczesnego człowieka poprzez fantazyjne połączenia klasycznych ubrań inspirowane siedmioma grzechami głównymi”. Która opcja gorsza?