Reprezentujący Południe USA multikulturowy kolektyw ma na koncie dwie statuetki Grammy oraz uważany za jeden z klasyków współczesnego czarnego brzmienia album „3 Years, 5 Months & 2 Days In The Life Of...” (1992), który w samych Stanach okrył się czterokrotną platyną. Lider formacji Speech, prowadzący także solową karierę, udzielił specjalnego okolicznościowego wywiadu, w którym opowiada m.in. o skłonności artystów do popadania w nałogi, fascynacją brzmieniami innych kultur oraz zainteresowaniu piłką nożną. Zapraszamy do lektury!


Jak wspominasz pierwszą wizytę w Polsce (koncert w warszawskim CDQ na początku 2004 r.)?


Speech: Było wyśmienicie! Pełny klub pozytywnie nastawionych ludzi, niesamowita atmosfera. Zawsze chcieliśmy wrócić do Polski i oto będziemy znowu!


Jaki jest Twój ulubiony sport? Uprawiasz jakiś regularnie?


Speech: Wszyscy w Arrested Development uwielbiamy koszykówkę, jednakże nikt nie trenuje na poważnie. Często gramy w studio podczas przerw w nagrywaniu płyt, aby w ten sposób aktywnie się wyluzować.


Interesujesz się piłką nożną? Lubisz w nią grać?


Speech: Uwielbiam grać, ale niezbyt sobie radzę:) Za to mój brat z Ghany jest po prostu fenomenalny w te klocki.


W czym upatrujesz tak olbrzymiej popularności muzyki Arrested Development poza Stanami, czyli przede wszystkim w Japonii i Europie?


Speech: Sądzę, że ludzie tam mają lepszy gust;) Żartuję, na serio uważam, że nie ograniczyli swoich playlist tak bardzo, jak zrobili to słuchacze w USA. W Ameryce brakuje obecnie pewnej równowagi i zróżnicowania na scenie muzycznej, mamy do czynienia ze zbyt wielką ilością niemalże identycznych brzmień. Ale to się już niebawem zmieni!


Czy jako pionier hip-hopu z Południa USA jesteś dumny z faktu, że jest to obecnie najsilniejszy region na hiphopowej mapie Ameryki, który zabrał Koronę Króla zarówno Wschodniemu Wybrzeżu z Nowym Jorkiem oraz Zachodniemu z Los Angeles?


Speech: Nie do końca jestem dumny... Szczerze mówiąc, ta korona jest wykonana z taniej miedzi. Musimy rozszerzyć muzyczne style pochodzące z Południa, aby ten Król nosił prawdziwie złotą koronę. Nie jestem przeciwny aktualnym brzmieniom z Południa, ale przypominam, że z tego regionu pochodziła znacznie bardziej zróżnicowana muzyka, reprezentowana chociażby przez takich artystów, jak James Brown, OutKast, Arrested Development czy ostatnio Gnarls Barkley. Jest znacznie więcej stylów i grup z Południa, które zasługują na wyróżnienie, a przepadają w cieniu popkulturalnej papki masowo promowanej w mediach. Pamiętajmy o wspomnianym wcześniej balansie.