Konferencja z Ronem Padgettem, amerykańskim pisarzem i poetą, która odbyła się na wydziale filologicznym UŚ w Sosnowcu, okazała się niezwykłym spotkaniem z człowiekiem, który z przymrużeniem oka potrafi spojrzeć na świat.

   Autor przypomniał się czytelnikom recytując swoje wiersze i komentując „kulisy” ich powstawania, opowiadał o tym, skąd czerpie inspirację do tworzenia. Wspomniał też, że by stworzyć wiersz, zamyka się w swoim pokoju i obiecuje sobie, że nie wyjdzie aż nie napisze przynajmniej pięciu nowych poematów, dzięki czemu tworzy nawet trzydzieści pięć wierszy tygodniowo, jednak jak mówi tylko pięć procent z nich jest naprawdę świetne, reszta wymaga poprawki, albo nie nadaje się zupełnie. Z właściwym sobie humorem opowiadał też o reakcji na opinię recenzentów: „Jeśli napiszę książkę i zostanie ona dobrze oceniona przez krytyków, to będę się cieszył. (…) Jeśli nie, to znaczy, że krytyk jest głupcem”. Łatwo więc zauważyć, że Padgett posiada ogromny dystans do siebie, a także do wszystkiego wokół, potrafi z humorem spojrzeć na „niedostrzegalne”. Dzięki takiej postawie Padgetta jego poezja jest też nieco kontrowersyjna : „(…)Bóg cię nienawidzi, dlatego stworzył świat i umieścił na nim ciebie…”. Nie da się jednak nie zauważyć i nie zastanowić nad nią. Ron Padgett jest perfekcjonistą, który chce, aby jego poezja była naprawdę dobra: „Staram się wykonywać swoją robotę dobrze. Czasem piszę tekst i chowam go na długi czas. Potem wyjmuję, czytam i stwierdzam: Jest idealny! Jak ja tego dokonałem?”.

   Padgett, stosując elementy komiczne, a czasem i dyskusyjne, prowokuje czytelnika do poszukiwania nie tylko w swojej poezji, ale we własnym wnętrzu. Być może jest to poezja zupełnie odmienna od tej, z którą mieliśmy dotychczas do czynienia.